 |
| เกาะเกล็ดแก้วในยามอาทิตย์อัสดง ถ่ายเมื่อ ๑๑มิ.ย.๕๘ |
ช่วงปีแรกๆที่แม่แก้วทำงานอยู่ภายในเกล็ดแก้ว
ซึ่งตั้งอยู่ติดทะเลนี้ ในวันหยุดจะมีแขกมาเที่ยว (แขกในที่นี้ไม่ใช่แขกชาวอินเดีย
แต่เป็นคำที่พวกเรานิยมใช้เรียก ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงของเรา) แขกที่มาเที่ยวนี้
จะพักที่บ้านซอย ๒ บ้าง และพักที่บ้านรับรองซอย ๑ ติดทะเลบ้าง (สมัยนั้นบ้านรับรอง
ซอย ๑ คิดราคาเข้าพักหลังละ ๑๕๐ บาท ต่อวัน) ส่วนอาหารการกิน นิยมไปซื้อหาอาหารทะเลจากตลาดสัตหีบบ้าง
จากตลาดบางเสร่บ้าง มาติดเตาปิ้งย่างกันริมทะเล
ทหารเรือที่อยู่สัตหีบส่วนใหญ่จึงมีชุดสำหรับปิคนิกชายทะเลไว้รับแขกเกือบทุกบ้าน
ได้แก่ เตาอั่งโล่ พร้อมตะแกรง สำหรับปิ้งย่างอาหารทะเล กระติกน้ำแข็งขนาดใหญ่สำหรับแช่และผสมเครื่องดื่ม
จานชามถ้วยน้ำพลาสติก และเสื่อผืนใหญ่ๆไว้ปูนั่งกันบนหาดทราย นี่ยังไม่รวมถึงเครื่องดนตรีพวกกีตาร์
และหนังสือคอร์ดกีตาร์ ไว้ร้องรำทำเพลงกันริมทะเล
ชายทะเลที่เรานิยมพาแขกไปเที่ยว
ถ้าเป็นนอกเขตเกล็ดแก้ว ได้แก่ หาด รร.พลทหาร (ศูนย์ฝึกทหารใหม่ฯในปัจจุบัน)
หาดเตยงาม (หาดนาวิกโยธิน) และ หาดดงตาล (กองเรือยุทธการ) แต่ที่นิยมมากที่สุด เห็นจะได้แก่
หาดเตยงาม เพราะวิวสวย หาดทรายขาวสะอาด เล่นน้ำได้ และมีที่จอดรถสะดวกสบาย
สำหรับหาดเกล็ดแก้ว
เป็นหาดทรายที่มีหินและเพรียงคม ไม่เหมาะกับการเล่นน้ำ หากมองจากหาดเกล็ดแก้วออกไปที่ทะเล
จะเห็นเกาะขนาดเล็กๆเกาะหนึ่งอยู่ข้างหน้า เกาะนี้มีชื่อเรียกว่า "เกาะเกล็ดแก้ว"
หรืออีกชื่อที่นิยมเรียกกันสั้นๆว่า "เกาะเป็ด"
เกาะเป็ดเป็นเกาะในความดูแลของ รร.ชุมพลฯ
แม่แก้วไม่รู้ที่มาของชื่อว่าทำไมเรียกเกาะเป็ด แต่รู้สึกว่าชื่อสั้นและเรียกง่ายกว่าเกาะเกล็ดแก้ว
เกาะเป็ดนี้อยู่ใกล้กับเกล็ดแก้วมาก หัวเกาะมีหาดทรายสำหรับเล่นน้ำได้
ดังนั้นหากมีแขกมาเที่ยวสักสองวัน ตารางวันแรกถ้าไม่ออกไปเที่ยวนอกเกล็ดแก้ว เรามักจะพาแขกไปเที่ยวเกาะเป็ด
แม่แก้ว
ได้ไปเกาะเป็ดครั้งแรก ตอนไปทำงานได้ใหม่ๆ
พ่อบุญได้มาชวนให้ไปเที่ยวเกาะเป็ด พร้อมกับนายทหารฝึกที่มาทำงานอยู่ที่
รร.ชุมพลฯ และเพื่อนหูกะทะที่บรรจุในรุ่นเดียวกัน
โดยพายเรือกรรเชียงไป ช่วงนั้นพวกเรานิยมไปเที่ยวในสถานที่ต่างๆในเกล็ดแก้ว
การไปเที่ยวเกาะเป็ดจึงเป็นการผจญภัยกับเพื่อนในวัยใกล้เคียงกัน ทุกคนจึงมีความสุข และสนุกสนานมาก
ทะเลรอบเกาะเป็ดมีปะการังสวยงาม
ที่นายทหารฝึก และพ่อบุญไปดำน้ำเล่นกัน ส่วนแม่แก้วไม่เคยดำน้ำรอบเกาะเป็ด
แต่มีโอกาสชมปะการังจากเรือท้องกระจกในคราวที่พาแขกผู้ใหญ่เที่ยว โดยขอเรือท้องกระจกให้ท่านจ่ายค่าบริการเอง
การเดินทางไปเกาะเป็ดโดยวิธีของพ่อบุญและแม่แก้วนั้นง่ายมาก
มีสองวิธีหลักๆ ได้แก่ วิธีที่ ๑
เขียนแบบฟอร์มของใช้เรือยนต์พร้อมพลขับจาก รร.
(วิธีนี้ต้องจ่ายเงินค่าน้ำมันเชื้อเพลิงและค่ารางวัลพลขับเรือ) วิธีที่ ๒ เขียนแบบฟอร์มยืมเรือกรรเชียง แล้วให้แขกช่วยกันพายเรือกรรเชียงไปขึ้นเกาะ
สำหรับพ่อบุญแม่แก้วไม่ค่อยมีสตางค์ และไม่ชอบความยุ่งยากที่ต้องรบกวนพลขับเรือ จึงชอบจัดทัวร์ไปเที่ยวเกาะเป็ดด้วยวิธีที่ ๒
มากกว่า
แขกของเรามักจะยังไม่รู้ตัวว่ากำลังจะถูกหลอกให้พายเรือกรรเชียงไปเที่ยวเกาะเป็ด
เพราะมัวแต่ตื่นตาตื่นใจกับทิวทัศน์ทะเลสีคราม ท้องฟ้าสดใส
และตื่นเต้นที่จะได้ข้ามไปเที่ยวเกาะเป็ด
บวกกับบรรยากาศที่แสนจะเป็นส่วนตัว (อย่างที่บอก สมัยนั้นเขตทหารห้ามเข้า
การเข้ามาเที่ยวข้างในเขตทหารจึงยาก และไม่มีนักท่องเที่ยวอื่นเข้ามาเที่ยว
ยกเว้นญาติและเพื่อนฝูง
ต่างจากสถานที่ท่องเที่ยวภายนอกที่จะมีผู้คนหนาแน่นในวันหยุด)
ขั้นตอนการไปเที่ยวเกาะเป็ดนี้ง่ายมาก กล่าวคือ
เราต้องเตรียมอาหารการกิน ส่วนใหญ่เป็นอาหารทะเลสดสำหรับปิ้งย่าง
พร้อมน้ำจิ้มซีฟู๊ดที่แม่แก้วลงมือโขลกเองอย่างมืออาชีพ เพราะแขกมาเที่ยวบ่อย
และเครื่องดื่มตามรสนิยมของแขกแต่ละชุด มีแอลกอฮอล์ น้ำอัดลม และน้ำดื่มตามสะดวก
ใส่เรือไป รวมถึงจานชามช้อน แก้วน้ำ กระติกน้ำแข็ง
เตาและถ่านสำหรับปิ้งย่าง เสื่อปูรองนั่ง แขกบางท่านมีเครื่องดนตรี เช่น
กีตาร์ติดไปด้วย เมื่อเตรียมของเสร็จแล้ว จะนำของใส่รถ
ขับไปลงเรือที่ปลายแหลม
ที่ปลายแหลมจะมีเรือกรรเชียงที่เรายืมไว้จอดอยู่ที่ท่าเรือปลายแหลม
เราจะดูหมายเลขของเรือที่ข้างเรือ
ว่าตรงกับเลขที่เขาอนุญาตให้เรายืม
ตรงนั้นจะมีนักเรียนจ่าเข้ายามอยู่ คอยช่วยอำนวยความสะดวกเล็กๆน้อยๆ พวกเราและแขกจะช่วยกันคนละไม้ละมือ
ขนอาหารการกิน และสัมภาระที่เตรียมมานำใส่เรือกรรเชียง โดยไต่กระไดลิงเล็กๆที่อยู่ข้างสะพานปลายแหลมลงไปยังเรือที่จอดอยู่ในน้ำทะเล
จากนั้นก็จะเป็นเวลาของการจัดแขกนั่งในเรือ
โดยวางตำแหน่งแขกที่จะนั่งกรรเชียงเรือคู่กันที่กราบซ้าย-ขวา
ให้มีแรงกรรเชียงใกล้เคียงกัน เช่น ผู้หญิงคู่กับผู้หญิง ผู้ชายคู่กับผู้ชาย
ตรงนี้เราจะเลือกแขกหนุ่มสาวให้ลงที่ตำแหน่งพายเรือกรรเชียงก่อน
ส่วนญาติผู้ใหญ่หรือเด็กเล็กก็จะได้สิทธิพิเศษนั่งหัวเรือ หรือท้ายเรือ
คอยให้กำลังใจเชียร์ลูกหลานกรรเชียงเรือไปเกาะเป็ด สำหรับนายท้ายที่ถือหางเสือก็ถามความสมัครใจ
และดูหน่วยก้านว่าพอจะหัวไวในการจับทิศทางเลี้ยงหางเสือ ไม่ถือหางเสือนำเรือไปผิดทางเป็นพอ
พ่อบุญจะเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงหลักในการกรรเชียงและให้จังหวะกรรเชียงเรือไปพร้อมๆกัน
ส่วนแขกของเราตอนเริ่มพายกรรเชียงใหม่ๆท่าทางยังดูเก้งก้าง ใบพายไม่กินน้ำบ้าง พายไม่พร้อมเพรียงกันบ้าง แต่พอพายไปได้สักพักก็เข้าที่เข้าทาง
พายเป็นจังหวะได้พร้อมๆกัน
ตอนแขกพายเรือนี้ แม่แก้วชอบแอบมองท่าทางของแขก
ทุกคนดูขยันขันแข็งและตั้งใจพายมาก
(ช่างเชื่อฟังเราดีจริงๆ )
และพอเรือแล่นได้ความเร็วด้วยความสามัคคีของทุกคนบนเรือ จะได้เห็นรอยยิ้มและความภาคภูมิใจบนใบหน้าของทุกคน
นี่เป็นความประทับใจที่แขกมักกลับไปเล่าต่อว่า
มาเที่ยวเกล็ดแก้ว แล้วได้กรรเชียงเรือไปเกาะเป็ดเอง
เกาะเป็ดอยู่ไม่ไกล
กรรเชียงเรือสัก ๑๕ นาทีก็ถึงเกาะ
เมื่อเรือเข้าใกล้เกาะ พ่อบุญจะกระโดดลงน้ำ แล้วลากเชือกหัวเรือ เข้าเทียบที่หาดทรายหน้าเกาะ
จากนั้นก็ใช้สมอเรือเป็นหลักยึดปักบนทราย หรือหาหลักยึดเชือกเรือกับหินก้อนใหญ่ๆ
หรือโขดหินในบริเวณนั้น เพื่อให้เรือไม่ลอยหนีไปไหน (เดี๋ยวไม่มีเรือกลับฝั่ง) เมื่อขึ้นเกาะเป็ดได้ทุกคนจะร่าเริงมาก
ช่วยกันขนของที่นำมาเข้าไปไว้ที่ศาลาเล็กๆบนเกาะ จากนั้นแขกฝ่ายหญิง
พวกแม่ๆก็จะช่วยกันติดเตาเตรียมปิ้งย่างอาหารทะเลที่เตรียมมา พวกพ่อๆหลังจากออกแรงขนของให้แล้ว
มักพัก นั่งดื่ม พูดคุย กินอาหารทะเล พักผ่อนกินลมชมวิวกันไป ส่วนเด็กเล็ก
หรือหนุ่มสาว จะชวนกันลงเล่นน้ำทะเลหัวเกาะ
บนเกาะมีศาลเจ้าแม่เกาะเป็ด
และมีฝูงลิงแสมอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก พอแขกขึ้นเกาะได้สักพัก ฝูงลิงจะลงมาต้อนรับ
และคอยฉกฉวยอาหารและสิ่งของยามเราเผลอ
ลิงเหล่านี้อดอยาก เพราะเกาะเป็ดมีขนาดเล็กไม่ค่อยมีอาหารการกิน
บางทีก็มีเรือชาวบ้านนำอาหารจำพวกกล้วยไปให้บ้าง ส่วนใหญ่ที่เห็นคือ
ลิงจะเอาหินเคาะเปลือกหอย แคะหอยกินกันอยู่ตามชายหาด
ส่วนน้ำดื่มเขาว่ากันว่ามีบ่อน้ำอยู่ด้านบนเกาะที่พอขังน้ำฝนให้ลิงดื่มกินได้
จริงเท็จอย่างไรก็ไม่รู้ เพราะแม่แก้วเองก็ไม่เคยขึ้นไปดู
เพียงแต่ฟังเขาเล่ามาอีกที
พ่อบุญเองนั้นมีกิจกรรมส่วนตัวที่วางแผนไว้แล้วล่วงหน้า
โดยแอบพกกุ้งโยทะกาไปด้วย (ตอนนั้นความยังไม่แตก จึงยังไม่ถูกคุณแม่สั่งห้ามตกหมึก) พอถึงเกาะดูแลแขกเข้าที่เข้าทางเรียบร้อย พ่อบุญก็จะเดินท่อมๆลุยน้ำชายเกาะลึกประมาณน่องบ้าง
เอวบ้าง พร้อมกับโยนกุ้ง ปล่อยเอ็น สาวเอ็นม้วนเก็บ โยนกุ้ง สาวเอ็นเก็บเอ็น
ไปเรื่อยๆตามสไตล์ชาวประมงชายฝั่ง
ในกระเป๋ากางเกงก็มีถุงก๊อบแก๊บใบหนาพอสมควรไว้เก็บหมึกที่ตกได้ ไม่น่าเชื่อว่ารอบเกาะเป็ดในเวลากลางวันจะมีหมึกให้ตก
(ปกติตกหมึกต้องตกกลางคืน เพราะหมึกจะมาเล่นแสงไฟ) วันนั้นพ่อบุญตกได้หลายตัว
แขกของเราเลยได้กินปลาหมึกย่างที่สดมากกันอย่างเอร็ดอร่อย
การรับแขกที่เกาะเป็ดนี้มีหลายชุด
ทั้งญาติพ่อบุญ ญาติแม่แก้ว และเพื่อนๆบ้าง มีอยู่คราวหนึ่งเราจอดเรือเกยไว้บนหาดนานจนลืมไปว่าน้ำขึ้นมาเรื่อยๆ
จนน้ำพัดเอาเรือที่จอดอยู่ไหลลงไปในทะเล และลอยละลิ่วออกจากฝั่ง พ่อบุญห่วงเรือเลยออกว่ายน้ำตามเรือไปไกล
แต่ไม่ทัน โชคดีที่มีเรือประมงที่ไปหาปลากำลังแล่นกลับบางเสร่ ชาวประมงบนเรือได้ช่วยจับเชือกเรือไว้
แล้วลากมาส่งพวกเรา ถ้าวันนั้นไม่มีเรือประมงผ่านมาช่วย เราคงแย่
เพราะจะไม่รู้จะนำเรือกลับไปคืนหลวงได้อย่างไร
ส่วนเหตุการณ์สำคัญที่เกาะเป็ดในช่วงที่แม่แก้วอยู่เกล็ดแก้วนั้น มีคราวหนึ่งแขกของเพื่อนทหารเรือกลุ่มหนึ่งไปเที่ยวเกาะเป็ด
และมีเด็กเล็กไปด้วย ขณะผู้ใหญ่นั่งคุยพักผ่อนกันอยู่บนเกาะและเด็กๆเล่นน้ำอยู่บนหัวเกาะ
สักพักน้ำทะเลได้พัดเอาเด็กๆออกจากฝั่ง จนเด็กจมน้ำตายไป ๑ คน
ส่วนอีกคนได้รับการช่วยเหลือจากพลขับเรือยนต์ที่เห็นเหตุการณ์และรีบนำเรือยนต์ออกไปช่วยเหลือทันพอดี
ปีนั้นพลขับเรือยนต์ได้รับการประกาศชมเชยหน้าแถว
และได้รับบำเหน็จสองขั้นเป็นรางวัลในการทำความดีช่วยชีวิตเด็กไว้ได้
สำหรับเกาะเป็ดนี้
ปัจจุบันเป็นที่นิยมของนักท่องเที่ยวต่างชาตินิยมซื้อทัวร์นั่งเรือมาเที่ยวดูลิงและให้อาหารลิงที่เกาะเป็ด
ในชื่อ "Monkey
Island" หรือ "เกาะลิง" รวมถึงมีสื่อทีวีมาถ่ายทำเรื่องแปลกๆทำนองว่า
เป็นเกาะที่มี "ลิงทะเล" ที่เชื่องอาศัยอยู่จำนวนมาก
การพาแขกเที่ยวเกาะเป็ดของพ่อบุญและแม่แก้วทำได้ชุกอยู่สักสองสามปี
ญาติของเราก็มาเที่ยวสัตหีบกันจนครบ ทำให้กิจกรรมรับแขกลดลงไปโดยลำดับ
หลังจากนั้น แม่แก้วจึงไม่ได้ไปเกาะเป็ดอีกเลย ^^
ที่มาข้อมูล:
Monkey Island -http://wijarn.blogspot.com/2012/02/monkey-island_2032.html
เด็ดข่าวแปลก – ลิงทะเล เกาะเกล็ดแก้ว -http://thaismileclub.com/?p=16348
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น