นักบวชสตรี ๔. การเตรียมตัวก่อนเดินทาง

                    ผู้เขียนได้เข้าร่วมประชุมรับฟังคำชี้แจง รับเอกสาร รับทราบการเตรียมตัวในส่วนของ ทร. ใน ๑๐ เมษายน ๒๕๕๗ ณ ห้องปฏิบัติธรรม    กรมยุทธศึกษาทหารเรือ  ซึ่งมีนายทหารเรือรุ่นพี่ที่เคยไปมาก่อนหน้านี้มาเล่าประสบการณ์และแนะนำรายละเอียดการเตรียมตัว ในส่วนของการบวชเป็นพระเป็นส่วนใหญ่ แต่มีส่วนที่เป็นประโยชน์แก่เราด้วย เช่น ความเป็นอยู่  การเดินทาง และการเตรียมเงินไปทำบุญ เป็นต้น  สำหรับรายละเอียด     การเตรียมตัวในส่วนของการบวชรหมจาริณี นั้น พี่นัทซึ่งเคยบวชเป็นแม่พรหมจาริณีรุ่นพี่ เป็นผู้ชี้แจงเพิ่มเติม ซึ่งต่างจากการเตรียมตัวในส่วนของการบวชพระจะชัดเจน เนื่องจากจะมีผู้เตรียมอัฐบริขารในการบวชไว้แล้ว สำหรับผู้หญิงจะต้องเตรียมของส่วนตัวไปจำนวนหนึ่ง ได้แก่ ย่าม หมวก ร่ม รองเท้า ยารักษาโรค และของใช้ส่วนตัวของผู้หญิง สำหรับเสื้อผ้า ผ้ารองนั่ง ผ้ารองกราบ ไฟฉายกระเป๋าเดินทางทางวัดจัดให้ บางรายการจะจัดเตรียมไปก่อนเนื่องจากไม่มั่นใจว่าจะมีให้เราหรือไม่ แต่เมื่อไปถึงอินเดียแล้ว ได้รับแจกเพิ่ม ผู้เขียนโชคดีที่ได้รับแจกของเพิ่มมาจากที่นำไป เช่น ยา รองเท้าแตะ ร่ม สบู่ แป้งเย็น ฯลฯ ของเหล่านี้ ล้วนแต่เป็นของประณีตที่คุณแม่ และผู้ใจบุญเตรียมให้ ทุกครั้งที่ผู้เขียนได้ใช้สอย จะสำนึกในพระคุณของท่านเหล่านั้น อาทิเช่น

          - ไฟฉายใช้ส่องเวลาสวดมนต์ทำวัตรเย็นตอนกลางคืน หรือตอนจาริกไปยังสถานที่บางแห่งที่มืดค่ำแล้ว

          - หนังสือสวดมนต์ใช้สวดทำวัตรเช้า-เย็น ทั้งที่ใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ และบนรถขณะเดินทางแต่เช้ามืด

          - ผ้ารองนั่ง-ผ้ารองกราบ-แผ่นพลาสติกใสปูพื้น ได้ใช้นั่งสวดมนต์ และกราบในการสวดมนต์-นั่งสมาธิ ใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ และทุกสังเวชนียสถาน และสถานที่สำคัญต่างๆที่ไปจาริก

          - หนังสือโครงการบรรพชาฯ มีข้อมูลเกี่ยวกับการเดินทาง ความรู้เกี่ยวกับสังเวชนียสถานและสถานที่ที่ไปจาริกให้ได้อ่านศึกษาตลอดการเดินทาง และเมื่อกลับมาแล้วยังอ่านด้วยความซาบซึ้ง 

          - ผ้าสีกรักที่ครองปกปิดร่างกายตลอดการจาริก

          - ยาที่ได้รักษาอาการเจ็บป่วย รวมถึงแบ่งปันให้พระภิกษุ และแม่ๆพรหมจาริณี

          ของที่เราเตรียมไปและได้รับแจกต่างๆนี้ ระหว่างที่อยู่ร่วมกัน  หากใครขาดแคลน ผู้ที่ไม่ขาดแคลนจะนำมาแบ่งปันกัน จนสุดท้ายแล้วของเหล่านี้ เมื่อลาสิกขาแล้ว ได้ทำทานต่อ ให้กับผู้ประสงค์นำไปใช้ และผู้ยากไร้ โดยเฉพาะยานี้ ที่อินเดียไม่ค่อยมีโรงพยาบาลและร้านขายยา ประกอบกับอากาศที่ร้อนอบอ้าว การตรากตรำกับการเดินทาง ทำให้หลายท่านป่วย เช่น ท้องเสีย เป็นไข้  เป็นภูมิแพ้ ร้อนใน และเมารถ ฯลฯ  การเตรียมยาไปจึงเป็นเรื่องสำคัญมาก

          เมื่อก่อน ผู้เขียนเคยเป็นแต่ผู้ทำบุญให้เขาบวชบ้าง บริจาคเงินทองและสิ่งของต่างๆเป็นทานบ้าง  เลี้ยงพระบ้าง  สร้างพระ สร้างโบสถ์ สร้างสถานที่ปฏิบัติธรรมบ้าง ฯลฯ มาคราวนี้ ผู้เขียนปวารณาตนเองบวชเป็นเนื้อนาบุญ ตั้งใจปฏิบัติธรรม  การได้รับสิ่งของต่างๆเหล่านี้สำหรับใช้ตลอดการบวชจาริกแสวงบุญ จึงรู้สึกได้เลยว่า ทุกครั้งที่เราใช้ของเหล่านี้ ทุกครั้งที่เราได้รับอาหารจากการบริจาค การที่เราได้ปฏิบัติธรรม การมีสติระลึกรู้ ตั้งใจปฏิบัตินี้ บุญจะส่งผลต่อผู้ให้เป็นอย่างยิ่ง เหมือนสะท้อนให้ตัวเราทราบว่าบุญที่เราเคยทำต่างๆนี้ ผู้รับรู้สึกอย่างไร เนื้อนาบุญที่ดีส่งผลต่อผู้รับอย่างไร การไม่เลือกของการให้ทาน การไม่มีเขาไม่มีเรา ไม่มีคนนี้ชอบ คนนี้ไม่ชอบ เช่น  นี่พระ นี่พรหมจาริณี นี่พวกเรา นี่พวกเขา นี่คนไทย นี่คนอินเดีย ฯลฯ เหล่านี้เป็นธรรมหนึ่งที่ได้จากคุณแม่ และจากประสบการณ์ตลอดการจาริกแสวงบุญ

                    ขอกลับมาที่ผู้แนะนำได้เล่าประสบการณ์ ท่านบอกว่าที่อินเดียไม่ค่อยมีห้องน้ำ หรือมีก็ไม่สะอาด การเข้าห้องน้ำขณะเดินทางจาริก จึงต้องทำใจ และบางโอกาสก็ใช้ห้องน้ำกลางทุ่ง คนอินเดียเขามีความเป็นอยู่ง่ายๆ อยู่กับธรรมชาติ อันนี้จริง เพราะในที่สุดแล้ว วันหลังๆของการเดินทางแม่พรหมจาริณีท่านหนึ่งพูดติดตลกว่า เราไปว่าเขาไม่สะอาด ไม่มีห้องน้ำ เขาก็อาจคิดว่าเราเรื่องมาก ห้องน้ำธรรมชาติกลางทุ่งกว้างขวาง ลมเย็น สบายดีกว่าห้องน้ำแคบๆเป็นไหนๆ ส่วนตัวผู้เขียนเอง ช่วงหลังรู้สึกติดใจห้องน้ำกลางทุ่ง เพราะสะอาดกว่าห้องน้ำที่นั่น ไม่ต้องลุ้นว่าสะอาดไหม ไม่ต้องรอคิว แถมได้ฝึกสติ ระมัดระวังเหยียบของเก่าที่เขาปล่อยไว้ก่อนเราไปใช้อีกด้วย

          การเดินทางในครั้งนี้ ทางกองทัพเรืออนุญาตให้ไปโดยใช้สิทธิการลาของตนเอง ลาไปต่างประเทศ  ผู้เขียนจึงรีบทำหนังสือลาพักผ่อนไปต่างประเทศ เนื่องจากใกล้เวลาเดินทางเข้ามาทุกที

          สำหรับภาระทางโลก ได้แก่ ในที่ทำงาน จะต้องลำดับความสำคัญของงาน บางงานต้องรีบทำให้เสร็จก่อนเดินทาง บางงานให้ผู้เกี่ยวข้องดำเนินการต่อ  ภาระทางครอบครัว ได้แก่ การขออนุญาตคุณแม่ไปบวช   การขอขมากรรม อโหสิกรรมกับมารดา ญาติพี่น้อง ผู้บังคับบัญชา และเพื่อนร่วมงาน รวมถึงการให้หมายเลขโทรศัพท์ของทางวัดฯไว้ติดต่อกรณีมีเหตุฉุกเฉิน ผู้เขียนขอกราบขอบพระคุณผู้บังคับบัญชาที่อนุญาตให้ผู้เขียนวางหน้าที่การงานอันมากมายไปบวช  รวมถึงพี่น้องเพื่อนร่วมงานที่ช่วยรับภาระงานในส่วนที่ผู้เขียนรับผิดชอบ จึงขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านมา ณ ที่นี้