เมื่อรถม้าถึงหน้าสถานที่ประดิษฐานหลวงพ่อองค์ดำ ซึ่งเป็นพระพุทธรูปหินดำองค์ใหญ่ กองทัพธรรมก็รวมตัวกันสวดมนต์ นั่งสมาธิ ปฏิบัติบูชา เสียงคุณแม่ เล่าถึงความศักดิ์สิทธิ์ของท่าน คุณแม่บอกว่าให้อธิษฐานจิต ถ้าอธิษฐานจิตว่าจะมาอีกก็จะได้มาเพราะท่านศักดิ์สิทธิ์มาก ที่นี่แดดแรงมากมีร่มเงาของต้นไม้ไม่กี่ต้น
ริมกำแพงก็มีร่มบ้างเล็กน้อย พวกเราเบียดกันนั่งบนพื้นหินภายใต้ร่มเงาอันน้อยนิด
สุดท้ายก็ต้องทำใจว่าที่นั่งร่มๆนี้
มีพื้นที่ไม่กว้างพอสำหรับคณะกองทัพธรรมกว่าสองร้อยชีวิต จึงนับเป็นการวัดใจกันว่าใจถึงพอที่จะปฏิบัติบูชากลางแสงแดดอันร้อนระอุหรือไม่ เมื่อใจเป็นใหญ่ ใจถึงที่จะทำ หลวงพ่อองค์ดำท่านผ่านไฟไหม้มาได้ ไฟไหม้ร้อนกว่าแดดตอนนี้มากมาย และด้วยเสียงให้กำลังใจจากคุณแม่ พวกเรากองทัพธรรม ทหาร-ตำรวจ ที่ไม่ใช่น้ำตาลที่จะละลายเมื่อต้องแสงแดด จึงปฏิบัติบูชาอย่างตั้งใจเพื่อถวายหลวงพ่อองค์ดำ
เมื่อสวดมนต์นั่งภาวนาเสร็จ คุณแม่ได้ให้เวลาพวกเราเข้าไปปิดทอง กราบสักการะและอธิษฐานจิต เมื่อเข้าไปกราบท่านใกล้ๆ
สิ่งที่ผู้เขียนสังเกตและจดจำได้ชัดเจนในความทรงจำขณะเงยหน้าขึ้นชมหลวงพ่อองค์ดำน่าจะได้แก่ พระเนตรของหลวงพ่อองค์ดำที่มีความเด็ดเดี่ยวเข้มแข็งมาก คงจะด้วยความเข้มแข็งนี้นั่นเองที่ทำให้ท่านผ่านวันคืนอันโหดร้ายของการล่มสลายของนาลันทามาได้ตราบจนทุกวันนี้ ผู้เขียนนึกถึงคำสอนของครูบาอาจารย์ที่พร่ำสอนลูกศิษย์อย่างเราว่า
“เป็นผู้ปฏิบัติธรรมจะเหยาะแหยะไม่ได้ ใจต้องเด็ด
ต้องมีจิตใจที่แกร่ง เข้มแข็งดุจเพชร จึงจะมีกำลังพอที่จะตัดกิเลส
ข้ามสังสารวัฏนี้ไปได้”
นี่เองเป็นธรรมที่ได้จากการกราบหลวงพ่อองค์ดำในบ่ายวันนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น