นักบวชสตรี ๓๘. มหาทานของคุณแม่และกองทัพธรรม : บทเรียนจากการให้ทาน

         การบวชครั้งนี้ตลอดการจาริกแสวงบุญ คุณแม่ได้เป็นผู้นำบุญให้กองทัพธรรมและทีมงานร่วมทำบุญตามกำลังและโอกาส ทั้งการทำบุญกับพระสงฆ์ การทำบุญกับวัดไทย การบริจาคยารักษาโรค การบริจาคข้าวสาร อาหารให้กับพระสงฆ์ และชาวอินเดีย โดยไม่มีการเลือกชนชั้นวรรณะ คุณแม่สอนให้เรารู้จักการให้ทาน และทานที่ให้นี้เป็น ทานที่ไม่ตระหนี่ คือ ไม่เลือกเขาเลือกเราในการให้

        ผู้เขียนได้รับประสบการณ์ที่เรียนรู้ได้ด้วยตนเองหลายคราว ดังเรื่องเล่าต่อไปนี้

          การให้ทานของผู้เขียนยังมีการแบ่งแยกว่า “นี่พระสงฆ์กองทัพธรรม

กับนี่ไม่ใช่พระของเรา

         ในคราวทำบุญตักบาตรครั้งแรกที่หน้ามหาเจดีย์พุทธคยาดังที่เล่าแล้วในตอนต้นเรื่อง ขณะที่แม่ๆใหม่กำลังชะเง้อรอพระสงฆ์กองทัพธรรมมาโปรดเพื่อใส่บาตร ได้มีพระสงฆ์รูปหนึ่งอุ้มบาตรเดินมาเดี่ยวๆ ผ่านหน้าแม่ๆที่รอใส่บาตรอยู่ มีบางท่านใส่บาตร บางท่านไม่ใส่ด้วยว่าจะรอใส่พระสงฆ์ของเรา เพื่อนแม่ใหม่ของผู้เขียนชวนว่า

          "แก้วใส่บาตรสิ ใส่บาตรกัน"

          แต่ผู้เขียนไม่ได้ใส่ ด้วยว่ามัวแต่พะวงว่าเราจะใส่พระของเรา กลัวอาหารจะไม่พอ หลังจากพระท่านรับบาตรผ่านไปแล้ว เพื่อนแม่ใหม่ท่านนี้ได้หันมาพูดคุยเกี่ยวกับการเลือกใส่บาตรครั้งนี้  ซึ่งทำให้ผู้เขียนเข้าใจได้เลยว่า เพื่อนแม่ใหม่ท่านนี้ไม่มีสิ่งกั้นในการทำทาน ทานของเพื่อนแม่ใหม่ไม่เลือกปฏิบัติ ไม่เลือกเขาเลือกเรา นับว่าเป็นทานที่บริสุทธิ์ ไม่มีเครื่องกั้น

          บทเรียนในเรื่องนี้ ทำให้ผู้เขียนมีมุมมองที่ต่างออกไปจากเดิมในการให้ทาน การให้นี้ สิ่งที่นำมาให้ทานต้องมีความบริสุทธิ์ มีความประณีต  นอกจากนี้ก่อน ระหว่าง หลังการให้ต้องมีจิตใจที่เป็นกุศล การทำบุญกับพระสงฆ์ที่ผ่านมาของผู้เขียน ยังมีสิ่งกั้น เช่น นี่วัดของเรา นี่หลวงพ่อของเรา วัดเราก็ทำเยอะหน่อย วัดอื่นก็ทำน้อยหน่อย นี่หัวโขนของเราทำน้อยกลัวเขาว่า ไม่ได้ทำตามเหตุและปัจจัย กล่าวคือ ยังมีการเลือก แต่หากเป็นผู้มีความถึงพร้อมด้วยเมตตาต่อสรรพสัตว์แล้ว เขาจะไม่เลือกเขาเลือกเรา มีเมตตาที่จะสงเคราะห์เท่าเทียมกันตามกำลังและโอกาส นับว่าเป็นบทเรียนที่ได้เรียนรู้ในสถานการณ์จริงเลยทีเดียว